Een traan over mijn wang,
Help… wat ben ik bang.
Het is moeilijk om niet te krassen,
Ik ben telkens weer mijn pols aan het verbrassen.
Vandaag was ik ook weer dom,
Ik kan mijn horloge niet meer om.
Het doet pijn,
Maar vreemd genoeg voelt het ergens toch fijn.
Ik snap mezelf niet meer,
En verbaas me keer op keer.
Zelf had ik nooit verwacht dat ik dit ooit zou doen,
Wow! Wat voel ik me op zulke momenten een oen.
Alleen probeer er maar eens af te komen,
Ik lijk daar nu alleen nog maar van te kunnen dromen………..