Woede vervult mij,
de muren om mij zijn niet veilig meer
voor mij en ,voor mij
mijn zelfbeheersing heeft zijn laagste punt ooit bereikt.
Ze sterkt terug aan tijdens schrijven.
De woorden begreep ik al voor gesproken
toch waren zij er te veel aan
enzo verloor mijn verstand terrein
en de bezetters zijn de primitiefste gevoelens
die ik verafschuw maar die ook een griezelige bescherming vormen
voor mijn geest
deze heeft dringend rust nodig
maar om eerlijk te zijn is het gezelschap dat mijn geest mist
We leven parallel met elkaar, nooit beste vrienden
wel veel plezier.
maar hij confronteert mij met de persoon
deze persoon verliest ook respect bij mij
deze persoon ben ik zelf
ook mijn eer is met de grond gelijk gemaakt.
Hij dat een ohzo zo slecht karakter heeft
kneed mij.
ik ben een slachtoffer geworden,
de eens zo sterke persoonlijkheid
zit opgesloten in een folterkamer diep in mij
met als beul de confrontatie
die zo diep snijd
Hij is de leider waar ik mij van probeer los te rukken
ik hoop dat hij ooit tegen de lamp loopt
maar ik zie zo iets niet bij hem gebeuren.
Ook hij voelt zich vaak zwak, ik zie het, of ik verbeeld me het.
Hij probeert dit te verbergen achter harde en klare taal,
deze bescherming werkt zelf zo goed
dat zijn geest er gezelschap bij krijgt
hoewel ik denk dat deze alleen zelf beschermt willen worden,
door en voor zijn harde taal.
ook ik heb mij proberen eigen te maken van deze techniek
om mij te behoeden van een slachtoffer te worden.
Maar werd vervult met afgunst.
Waarom zou ik mijn "sociaal" gevoel wijzigen in mijn voordeel
als dit alles bij een plan hoort om hem sterker te maken
bij zijn systeem dat wij hebben helpen opbouwen
waarom kan ik mijn sociaal gevoel niet behouden zonder neven effecten
zonder de confrontatie veroorzaakt van buitenaf
het imago dat hij zich zelf voorhoud
waaraan hij zich optrekt
waar ik naar opkeek, is gevallen.
hij is niet de dieren/mensenvriend
hij is gewetenloos.
Hoewel ik dit alles besef schaad hij mij
dit misschien omdat ik van hem houd
we hebben dan ook enorm veel meegemaakt
dit blokkeert het besef
Het besef dat ook de ondergang van mijn huidige wereld met zich kan meebrengen
want al mijn vrienden zijn met hem verbonden
en hebben niet deze verdoemde innerlijke strijd
en zouden niet begrijpen.
dat ik mij probeer los te rukken aan een kwelling
aan zijn systeem aan zijn staat
deze woorden zijn geschreven door mij
maar zouden zonder hem, nooit uit de persoon komen
Wat begon als een haat-brief is geƫindigd in een verademing