't Was twee uur in de koude nacht
de afscheidszoen kwam onverwacht
De laatste trein ging zonder jou
of was het dit nu wat je wou
En zachtjes gleed je in mijn bed
en zei: en nu schat, nu ben jij aan zet
Je jaagt me de gordijnen in
Ik weet niet eens of ik je min
Ben ik je nieuwe eindstation
Ben ik je tijdelijk perron
Hoe ben je hier abrupt beland?
Slaapdronken in mijn ledikant.
Nu je elke stop brutaal negeert
weet ik beslist: dit is verkeerd
Maar ook de noodrem doet het niet
en merk hoe dat je stil geniet.
Ik vrees dat ik nu snel ontspoor
Ik heb je spelletje wel door
maar ik bezwijk voorgoed, fataal
Je hebt het werkelijk allemaal
Vanochtend ging de eerste trein
Je had er eigenlijk moeten zijn
Maar het perron bleef leeg en stil
die kille ochtend in april
En in mijn armen lag
een meisje, nu totaal van slag
Wat jammer veinsde ze heel stoer
Het ticket was nochtans retour