ik kan niks doen
hopeloos,ik kan allleen
men hoofd boven water houden
en hopen dat alles goed komt
niet alleen met mezelf
maar in de eerste instanties
mijn vriendin ine en mijn meter
en natuurlijk de freakjes niet te vergeten
weg van thuis voel ik me goed
maar mis dan weer iets
wat het is ik weet het niet
is het geroep?
altijd die woorden achter men hoofd
ik weet het niet
men hoofd slaat tilt en
ik heb geen gevoel meer in men hart
ik droom en hoor stemmen
ik denk ik kom gek
gek van verdriet die mensen elkaar aandoen
is dit nietw wreed dat je vlucht van thuis
om de rust in je zelf te moeten vinden