Krassen…
Weer een kras
Met een klein stukje glas
Dan komt de pijn
Het bloed… het voelt fijn!
Elke keer als ik je zeer doe
Zet ik me daar zelf toe
Ik straf mezelf er voor
Gelukkig.. niemand heeft het door
Op school vragen ze hoe het komt
Ik zeg dan dat ik viel op de grond
Nu begin ik ook nog te liegen
Weer een snee… want ik wil je niet bedriegen!
Elke avond huilend op mijn bed
En weer komt de duivel die me ertoe zet
Ik pak het stukje glas
En daar komt het weer… de volgende kras
Ik wil niet meer snijden
En zo erg leven blijven lijden
Ik wil dit niet meer
Maar ik moet me straffen, want ik doe iedereen zeer
Ik had ruzie met mijn ma
Ik kreeg een klap tegen mijn hoofd van mijn pa
Ik wou dat ik hier niet meer was!
En daar is het stukje glas…