EENZAAMHEID
In mijn eentje slijt ik mijn dagen,
nooit eens iemand die even komt vragen:
“Héé, hallo, hoe gaat het met jou?“
Even wat warmte, een moment zonder kilte en kou.
Even wat aandacht, weg uit die sleur,
een moment kunnen ruiken, andermans geur.
Het hoeft niet zo lang, al is het maar voor even,
even te weten dat andere om je geven.
Het gevoel te voelen dat je nog leeft,
even ervaren dat men nog iets om je geeft.
Een vriendelijk woord, een lach en een traan,
je kunnen beseffen dat men met je lot is begaan.
Dit zijn de gedachten van een eenzaam mens,
doorbreken de stilte, zijn enige wens.
En zo zijn er nog velen die in eenzaamheid leven,
de lezer deze, probeer hen wat aandacht te geven.
Want in deze tijd van jachten en haasten,
denkt men niet meer aan zijn naasten.
En als ook jij eens aan de beurt bent,
weet ook dan, dat niemand je meer kent…
Gerard
Lia : | Maandag, november 01, 2004 19:29 |
dikke knuf.. en bijzonder goed verwoord hoe het voelt om eenzaam te zijn... Lia |
|
will hanssen: | Maandag, november 01, 2004 18:56 |
Prachtig ontroerend geschreven Gerard! Maar het is ook wel wat triest..wat zou je er van zeggen als de mensen die eenzaam zijn elkaar eens wat aandacht geven? Zou dat kunnen denk je? Dan zijn er op dat moment twee (of meer) mensen tegelijkertijd blij. Ik zou zeggen..probeer het eens.. In elk geval krijg je van mij een warme groet.. Liefs, Will |
|
Annemieke van der Ven: | Maandag, november 01, 2004 18:23 |
Prima gedicht, met een helaas trieste inhoud... Gelukkig zijn er hier mensen op die freaks die aan andere denken en met veel liefde hun aandacht en genegenheid schenken... Liefs Annemieke |
|
Auteur: gerard g | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 01 november 2004 | ||
Thema's: |