Half jaar,
Amper een half jaar terug, liepen we op het strand van Zandvoort. Tijd vloog ging toen veel te vlug, nu sta ik alleen te kijken naar je foto en kettingkoort. Nooit heb ik begrepen, waarom het jou moest overkomen. Je hebt nou al geleefd en er alles uitgeknepen, maar je had nog steeds je dromen. Je toekomst lag aan je voeten, je nieuwe baan jij en ik samen. Zou dit van hoger hand nodig zijn, gemoeten, zonder jou is mijn leven maar een hok met geblindeerde ramen. Weet je nog toen we zeiden nooit te gaan trouwen, maar dat we de enige liefde voor elkaar zouden zijn? Jij te vrij in jou dingen ik die alleen carrière wilde bouwen? Of die beertjes op de bank die ons nasynchroniseerden in het klein. Niemand zal jou vervangen, nu niet en nooit. Met jou gezicht word mijn ziel behangen, maar sluit niet uit dat er iemand bij komt ooit. Veel te kort, ik had je zoveel willen vertellen. Op deze dagen dat ik in elkaar stort, had ik gewild dat ik je een minuutje kon bellen. Jou stem stelt me gerust, geeft me vertrouwen en kracht. Woorden uit jou mond die ik te weinig heb gekust, jij geeft me plezier die pijn verzacht. Maar god besloot, dat jij moest gaan, zo jong al gestorven nu al dood, en zal nooit meer naast me staan. Ik mis je!
Roy Bahlmann!
Lia : | Zondag, oktober 31, 2004 13:27 |
vreselijk Roy... heel veel sterkte en kracht.. en weet dat ze toch wel bij je is.. als is het niet fysiek.. leef door..maak er wat van.. wordt op nieuw gelukkig..want je verdiend het.. knuf, LIa | |
Auteur: Roy Bahlmann | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2004 | ||
Thema's: |