Ik kijk vaak diep in jouw ogen
Als je weer eens bij me ligt
Maar altijd is er een einde
Trek ik de deur achter me dicht
En dan, zwervend over de straten
In het licht van de maan
Begin ik steeds te twijfelen
Laat ik mijn gedachten gaan
Want hoe vaak wij de plank ook missen
Er is altijd een weerzien
Hoe vaak we ook naar elkaars gedachten gissen
Ons samenzijn blijft intiem
We draaien om elkaar heen
Niet wetende wat te doen
Wel willen, maar niet kunnen
Steeds wachtend op die zoen
Je weet nog steeds niet wat je zoekt
Voelt je bij iedere druk getard
Leg die wapens toch eens neer
En omarm je hart
Want je kunt niet blijven wachten
Op het perfecte moment, de perfecte tijd
Als je blijft nadenken over je gevoel
Verlies je onherroepelijk de strijd
... ... ...
Ik kijk vaak diep in je ogen
Als je weer eens bij me ligt
Maar nu is er een einde
Ik trek de deur achter me dicht