Opeens zaten wij alleen
Vrienden waren weg
En jij zat aan mijn been
In het schemer licht
Zoek jij mijn lippen
En doe je je ogen dicht
Je streelt mijn haren
Ik vond het eng
Maar heb het prettig ervaren
Je wist het al lang
Ik ben onervaren
En soms bang
Maar jij hebt geduld
En doet niks doet niks
We blijven in kleren gehuld
Pas als ik het zeg
Gaan we door
Anders heeft hij pech
Jij accepteert het
Het maakt je niks uit
Je wilt niet snel met me naar bed
Je gaf me moed
Met al je complimentjes
Jah, ik voelde me goed
*..stik..*: | Woensdag, oktober 27, 2004 16:52 |
(sprakeloos) | |
*..stik..*: | Woensdag, oktober 27, 2004 16:51 |
:) |
|
Dirk Hermans: | Maandag, oktober 25, 2004 22:05 |
wauw wat een prachtig gedicht | |