Uit alles wat ik doe
Blijkt iedere keer weer
Het zo beperkende
Onbekende zeer
Gevoel vangt mij
Ik voel het
Het bouwt pijnlijke doornen
Om mijn liefdesbed
Het is donker
Zie 2 gevaarlijke oogjes loeren
Het steekt me
Maar ik voel enkel de contouren
Ik weet zeker
Van wat zeer doet
En voordat ik verder kan
Dat het veranderen moet
Maar hoe sleutel ik aan iets dat ik niet kan zien
Ik wist de oplossing
Een muurtje eromheen misschien
Ik hoopte dat het dan verging
Nee
Het verdriet
Als waar onkruid
Verging het niet
Nu pluk ik de vruchten
Van de roofbouw op mijn rijk
Ik zal vechten, mag niet langer vluchten
Maar de strijd is zo ongelijk
Ik kan het geen gestalte geven
Geen vorm geen naam
En dat is raar
Want ik loop er toch zo vaak recht tegenaan