Ik staar haar een tijdje aan
en zie waterige ogen vol angst
wat gaat er toch allemaal door haar heen
ziet ze ons eigenlijk nog wel staan
ze weet zich geen houding meer te geven
en zit zichzelf alleen maar in de weg
heeft alleen nog maar pijn en heel veel verdriet
waar kan zo'n mens nou nog naar streven
ik zie haar met de dag achteruit gaan
en wordt als maar agressiever
wat moeten we hier nou toch mee
ze gaat nu zelfs familie en bekenden slaan
ik hoop voor haar, dat het snel voorbij is
want zo leven is echt in en in triest
je dochter zal ik altijd blijven steunen
Lieve Dien, ik hoop dat je weet, dat ik je mis