De mist daalt neer voor mijn ogen
Ik voel me weer bedrogen!
Alles ben ik kwijt
Oh wat heb ik een spijt
Wat moet ik nog allemaal meemaken?
Weer die opgezwollen kaken?
Nee het vechten is gedaan
Ik hoop dat ik naar de hemel mag gaan.
Mijn vrienden willen me niet verlaten
Maar iedereen loopt me hier toch maar te haten
Ik wil iedereen laten voor wie ze zijn
En wacht liever op de volgende trein.
Ik wil hier weg uit dit bestaan
Want voor jullie heb ik nooit bestaan
Al is er iemand die er praat
Alles vervaagt in grote vaart
Goede vrienden komen nu in actie
Ik verwacht helemaal geen reactie
Denk positief, leef je eigen leven
Dat gaat niet ik loop hele dagen te beven
Gewoon denken aan iets anders is wat ik wil
Het gaat gewoon niet alles blijft koud en kil
De kleuren zijn langzaam aan het vervagen
Mijn hartslag is ook aan het vertragen.
Een brok hier en een brok daar
gelukkig vinden ze er een paar
Moest dit zo eindigen?
Ik dacht het niet!