spiegelbeeld
Vaak genoeg sprong ik in het ravijn,
alleen voor de zekerheid. Is dit echt waar?
Nooit tevoren, zo'n helse pijn,
al weken lang, dat ik voor me staar...
Eenzaam wacht ik op die dag.
Kijkend naar boven, het niets bewegend.
Dromend dat' k naast je lag.
In de leugen van een spiegel, soberheid evoluerend.
Telkens zie' k je beeld dat wederom verschijnt.
Dan voel ik de warmte van je aanwezigheid.
Tot ik me omdraai, en alles verdwijnt.
Zelfs geen troostende schaduw, waarvoor ik ook de grond benijd..
Ik hoor iemand snikken, een parel rolt over m' n wang,
en in de leugen van een traan, soberheid evoluerend.
Telkens zie' k je beeld, dat wederom verschijnt.
Dan voel ik de warmte van je aanwezigheid.
'k Durf me niet omdraaien, wil niet dat je verdwijnt.
Er is geen troostende schaduw…. Maar een spiegelbeeld dat ik benijd…