Alles gaat te snel
en het leven lijkt een spel
maar toch is alles zo belangrijk
je prestaties, zelfvertrouwen,en meer van dat gezeik
Ik wou dat ik alles kon veranderen
voor me zelf en voor anderen
het lijkt of niks me meer kan schelen
en ik laat toch wel met me spelen
Ik wil hier weg
zonder een uitleg
heel roekeloos leven
maar tot nu toe ben ik altijd gebleven
Ik wil dat mijn geheugen word uitgewist
Zodat ik niet later denk dat ik me heb vergist
Het kan me helemaal geen moer meer schelen
desnoods leef ik op straat en ga ik leren stelen
Als ik maar weg ben
weg bij alle mensen die ik ken
De mensen van wie ik het meest houd
zijn door mij al van zelf sprekend beschouwt
Toch was er een tijd dat ik niemand had
en werd behandelt als een vuile rat
Nu denk ik vaak terug aan die tijd
ookal was het rot, het is toch een soort afscheid
een afscheid, en het was een nieuw begin
De nieuwe tijd, ik had het er erg naar mijn zin
Maar toch verlang ik naar het verleden
waar de mensen nog rot tegen mij deden
Alles is zo snel verandert
een leven waarin alles mooier werd
Nu is er weer zo'n verandering
en moet ik wennen aan nog meer waardering
het is zo raar
en ontzettend onvoorspelbaar
het is zo raar dat ik van alles mis
het wordt echt een soort van ergernis
Alles komt er nu pas uit en ik voel me rot
mijn emoties komen nu pas van het slot
Waarom kan ik niet gewoon gelukkig zijn
het leven wat ik nu leid is toch heel fijn?