Als ik haar zie liggen,
dan voelt het heel fijn.
Maar best wel diep van binnen,
doet het me veel pijn.
Ik weet niet meer wat echt is,
het lijkt allemaal schijn...
Maar als ze me dan aankijkt,
dan heeft ze me door.
Dan pakt ze mijn nek beet,
en fluistert in mijn oor.
Hele lieve woordjes,
die ik nu hoor.
Want wat zij zegt is waar,
en ik geef ze gehoor.
Ze is mijn leven,
mijn wereld draaid om haar.
Maar als ik er bij stil sta,
dan voelt dat best gaar.
Want ik voel me net een dooie,
ik doe vreselijk raar....