Was een Vriend
Ik was een vriend, misschien ’n iemand om te vergeten.
In tijd heeft de grote wijzer vele minuten versleten.
Was een vriend die je echt kon vertrouwen.
Was een vriend waar je ook van kon houden.
In woelige tijden was soms niet te voorkomen.
Je worsteld met alles, ging door, ook in mijn dromen.
Altijd een uitweg zien te vinden, het liet me niet los.
Samen vonden we de uitweg in het grote bos
Ik als vriend heb geprobeerd, keer op keer.
Maar nu, ja nu, ik trek het niet meer.
Die streep die is er hoe pijn me het ook doet.
Zeker voor iemand waar je van houdt, doet mij niet goed.
Toch ja toch, misschien is dat de beste weg om te gaan.
Het is al een tijdje, dat je me niet meer ziet staan.
Net de ondergaande zon die achter de horizon verdwijn.
Komt aan de andere kant op, maar ik zal er niet zijn.
De zee ja de zee die voelt mijn verdriet.
Een traan, net zo zout, valt, niemand die het ziet.
Het strand wist mijn voetsporen en ook mijn dromen.
Gedachtes verdwijnen zal hier nooit meer komen.
Vergeten dat is heel moeilijk, de tijd moet het leren.
Het is de tij van de zee, veegt alles schoon, kan het niet keren.
Mijn gedachtes gaan mee, net als de zee zijn geheimen bewaren.
Die streep is de horizon, zal er altijd naar blijven staren.
Ik was een vriend die je echt kon vertrouwen.
Was een vriend waar je best op kon bouwen.
Ik ga nu opstappen, het is tijd om te gaan.
Ik was meer dan een vriend, helaas je zag me niet staan.
Frans
Juni 2004