Vanuit het niets begin je te schreeuwen,
zomaar opeens ben je boos.
Je roept me toe dat je spijt hebt,
dat je 20 jaar geleden niet voor een abortus koos.
Ik laat mijn werk liggen en vraag je,
waar dít nou weer op slaat.
Al vloekend en scheldend,
zeg je dat ik best weet waar dit over gaat.
Nogmaals stelde ik je dezelfde vraag,
maar ik had het niet hoeven te proberen.
Want net als altijd was dat voor jou het startsein,
om me verder te kunnen kleineren.
Terwijl jouw woorden door het huis galmen,
pak ik mijn spullen en loop weg.
Hier maak ik niet mijn woorden aan vuil,
het maakt toch niet uit wat ik zeg.
Want je bent alweer zo ver heen,
dat je dit morgen toch niet meer zal weten.
Maar voor mij is deze avond,
1 van de vele die ik niet zal vergeten...
theike: | Maandag, september 20, 2004 00:35 |
slik... nouja zeg; hier wordt ik zelfst gespannen van... kusje |
|
de nifter: | Woensdag, september 01, 2004 07:54 |
hmmmm.... ik voor mij zou zorgen dat ik er op de volgende onvergetelijke avond niet meer was... | |
*~~~GlitterGirly~~~*: | Dinsdag, augustus 31, 2004 17:22 |
pff heel mooi neergezet lieverd... ik ben er ff stil van... need me mail me liefs jolan |
|
sick suicide: | Dinsdag, augustus 31, 2004 16:41 |
wauw vet mooi beschreven echt waar echt mooi man ik kan ook niet met me ma opschieten dus ik snap wel hoe het ongeveer voelt maar natuurlijk niet helemaal maar ik zal er voor je zijn een hele dikke knuffel mo | |
Raira: | Dinsdag, augustus 31, 2004 16:29 |
Wat een hartverscheurend gedicht, ik lees het met een rilling, wat hoop ik dat je de warmte ontvangt die je verdiend ik geef je een warme moederomarming en een dikke knuffel sterkte liefs raira |
|
Rian: | Dinsdag, augustus 31, 2004 16:29 |
he george hebben wij in hetzelfde huis geleeft!!! kuss liefs Rian |
|
Auteur: WritingMoon | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 31 augustus 2004 | ||
Thema's: |