In de stilte van mijn emoties,
de storm in m'n gevoel.
Wie was mijn leraar
Wie leerde mij.
Steeds opnieuw vertrouwen
steeds ook weer beschaamd.
een les in vele tonen.
En wat mijn hart ook zeggen wilde
werd dat wel verstaan?
En dacht men mij te kennen.
Ja het liefdevolle naar anderen toe
bereid voor anderen er te wezen.
Niet een oordeel vellend.
Maar wie ben ik,
werd dat wel gezien?
Geen oppervlakkigheid in gevoel
Naïef soms en te open.
En sluit ik me even af
om rust in mezelf te krijgen,
dan hangt men daar weer een
kaartje aan, koel..........
Voor velen ja onbereikbaar
m'n waarden hoog in het vaan
't Mensje met haar gevoel.
Niet zo ondoordringbaar!
Leer me maar..........te kennen.