Langzaam ben je op me afgekropen,
telkens een stukje dichterbij.
Stiekem ben je naar binnen gekropen,
en over viel je mij.
Want je hebt me laten weten,
dat je zit in mijn lichaam.
Je laat me jou niet vergeten,
en je zeker niet verslaan.
Je bent er gewoon altijd.
Je houd je geen seconde stil.
Ik raak je op geen enkele manier kwijt,
terwijl ik je helemaal niet in me wil!
Ik wil weer zelf de baas zijn,
over mijn eigen leven.
Maar jij beheerst me door de pijn,
Waarom ben je niet weg gebleven!?
Raira: | Vrijdag, augustus 20, 2004 21:11 |
ja, moeilijk ...krijg je vast geen antwoord op, en ik wens je maar sterkte, weet oook anders niet wat ik hier op moet zeggen mooi verwoord dat zeg ik nog wel even liefs raira |
|
Auteur: WritingMoon | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 20 augustus 2004 | ||
Thema's: |