lieve tante wil,
u was net 50 geworden
u voelde zich niet goed en werd naar het ziekenhuis gereden
uw borstkanker was weer teruggekeerd
de dokters konden het verwijderen maar zagen iets verkeerd
het was niet de borstkanker die u zo ziek maakte.
het was leverkanker waardoor uw in gevaar raakte.
ze hadden allemaal onderzoekjes bij u gedaan.
u was een hele sterke vrouw, de eerste keer borstkanker kon u ook aan.
maar mama vertelde dat leverkanker heel gevaarlijk kon zijn.
ome ton kwam de onderzoekuitslagen vertellen en wat hij zei dat dee echt heel veel pijn.
Mam en ik stortte allebij in van verdriet.
U ging dood en dat kon gewoon niet.
U had nog nooi gedronken of gerookt en u sportte altijd.
1 ding was zeker we raaktte u kwijt.
Mijn nichtje had net een eigen huis.
maar u mocht niet naar buiten dus heeft het nooit gezien haar nieuwe thuis.
Ze zou bijna afstuderen en daar wou u bij zijn.
Maar dat ging gewoon niet u had zoveel pijn.
Elke keer als wij kwamen op zieken bezoek ,
was u sterk vermagerd en lag u daar dan met een vochtige doek.
Het was heel pijnlijk om u gewoon dood te zien gaan.
Ik wist et niet kon ik et nog wel aan?
weer iemand kwijt weer iemand verloren aan die ziekte die zo erg is.
Ik dee het voor u, u wou veel bezoek dus dat was wat ik dee.
Na 4 maanden sterfbed hadde ze uw morfine verhoogd zodat u langzaam zou inslapen.
wij konder er ook niet meer tegen en schrokken elke keer als u begon te gapen.
Uiteindelijk bent u in een diepe slaap geraakt.
u kon iet meer wakker worde gemaakt.
Op u crematie stond het vol met sport mensen.
allemaal mensen van uw vereniging kwamen u vaarwel wensen.
het eerste nummer was marco borsato me afscheid nemen bestaat niet toen kwam bleu met breath easy en echt iedereen was aan het snikken en snuiten.
Het huilen was een manier om mijn gevoelens te uiten.
Lieve tante Wil,
1 ding wat ik zeggen wil
rust zacht.
Ik hoop dat u nu rust heeft en dat u toch een beetje bij het afstuderen van manon bent geweest.
I'll never forget you
=XxX=