Fiets
Ik ben fiets,
en daarom iets.
Toch doe ik in principe niets.
Ik ben maar fiets.
Ik word gepompt, getrapt, gestuurd.
Soms word ik ook wel eens verhuurd.
Ik slijt mijn banden aan de straten.
Dat onderga ik maar gelaten.
Maar krijg ik plotsklaps iets rebels;
iets fanatieks, zo echt iets fels.
Dan laat ik de voorband klappen
en kan de fietser lekker stappen.
Trots ben ik op mijn grote bel;
zo'n hele mooie, weet u wel.
Zo ééntje waar muziek in zit,
niet die saaie, maar een hit.
Ik heb een heel modern stuur;
vlot naar links, naar rechts, niet duur;
het glimt van flexibiliteit
in de mobiel geworden tijd.
Mijn zadel noemt men zit-actief.
Het is nog net geen ongerief.
Maar trappen laat het als de beste:
van rustig aan tot buitenwesten.
Mijn ketting is ook up-to-date;
al is het maar dat u het weet.
Geen ge-olie en gesmeer
of dergelijke dingen meer.
Ik kan mijzelf wel blijven prijzen.
Maar... dat zou de pan uit rijzen.
Wel wil ik aandacht voor mijn wielen
waarvoor een fietser soms moet knielen.
Draaien mijn wielen zuiver rond
dan voel ik mij wel kerngezond.
Maar heb ik last van losse spaken,
dan wil ik wel van slag af raken.
Ik krijg dan weer zo iets rebels;
iets fanatieks, zo echt iets fels.
Dan laat ik de voorband klappen
en kan de fietser lekker stappen.
A. van Zwet