Ik snap het niet. Ik zie dat beeld steeds voor me en ik krijg er tranen van in mijn ogen. Het verscheurd me van binnen. Waar komt dat toch vandaan, dat vreselijke beeld? Heb ik het eens gezien, gehoord... of misschien zelfs meegemaakt? Het is een chaos van binnen, een grote chaos. Stilletjes zit ik daar weer, helemaal van de wereld... en zie dat beeld weer voor me. Een meisje, ze is op de grond geslagen. Hoogzwanger. Hij blijft tegen haar aantrappen. "Hoer, jij vieze hoer", schreeuwt hij. Alsof ik zelf de pijnscheuten voel, kan ik het wel uitschreeuwen. Maar niemand hoort me. Niemand weet dit. Hij blijft tegen haar aan trappen en zij krimpt in elkaar, liggend op de ijskoude grond. Machteloos, volkomen machteloos en hulpeloos. Tranen schieten in haar ogen, maar ze mag niet huilen. Ze begint ineens te schreeuwen. Hij heeft de weeën zo opgewekt. "Hoer, vieze hoer houdt je mond!", hoor ik hem weer zeggen. "Pers die vieze bastaard eruit...", zegt hij tegen het meisje die daar ligt te kreperen van de pijn. Hij houdt een geweer op haar buik...
Het laatste wat ik kan zien, is een baby. Hij is dood. Ik zie zijn hoofdje nog, zijn oogjes gesloten en lijkbleek.
De moeder is er ook niet meer...