Het heeft allemaal,
geen of slechts heel weinig zin.
Je gelooft in liefde,
of je gelooft er niet in.
Eén ding is zeker,
zelfs in de ergste nood.
Van leven op deze aarde,
ga je zowiezo een keertje dood.
Die wetenschap sterkt me,
en maakt dat ik steeds weer lach.
Zodra ik daarmee stop,
delft men lachend mijn graf.
Dat plezier gun ik niemand,
tenminste, nu toch nog niet.
Want ook ik zal weer schaterlachen,
straks, na dit verdriet.
Maar mensen,
laat er jullie slaap niet voor.
Geloof me als ik zeg,
het is het niet waard hoor!
Liefde is een virus,
het bijt zich vast in je rug.
Als je het ziet aankomen,
loop dan hard weg, vlug!
Verberg je voor die ellende,
en geniet van elke liefdeloze dag.
Je zal zien, ooit sterf je,
zelfs dan met een lach!
Summer Tea: | Vrijdag, augustus 20, 2004 10:29 |
Neen Eric niet weglopen , beleven! Steeds weer , en ervan genieten zolang het duurt , het sterkt de mens , doet ons opbloeien , zelfs na houden van zal het weer vervolgen je zult het zien... Liefs , |
|
Raira: | Donderdag, augustus 19, 2004 19:19 |
Nou dat weet ik zo net nog niet, vluchten voor de liefde, ik denk dat je moet proberen er voor open te staan, en ook dan kun je aan het eind lachend overgaan verder een erg mooi geschreven gedicht hoor liefs raira |
|
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 19 augustus 2004 | ||
Thema's: |