negatief ?
IK DOE DE GORDIJNEN DICHT
iK HOU NIET VAN HET ZONLICHT
IK HOU NIET VAN BUITEN
IK GA ME ZELF OPSLUITEN
IK VERLANG NAAR DE HERFST MET Z,N STORMEN
DAAR VOEL IK MIJ HET MEEST BIJ GEBORGEN
DE TELEFOON RINKELT WEER
WANNEER STOPT DIE TOCH EEN KEER
IK WIL MET NIEMAND PRATEN
IK GA DE MENSEN BIJNA HATEN
IK WIL GRAAG ANDERS,MAAR WEET NIET HOE
IK VOEL MIJ LUSTELOOS EN MOE
IS ER NIEMAND DIE DIT BEGRIJPT ?
WANT IK WIL DIT GEVOEL ZO GRAAG KWIJT
iK HOU NIET VAN HET ZONLICHT
IK HOU NIET VAN BUITEN
IK GA ME ZELF OPSLUITEN
IK VERLANG NAAR DE HERFST MET Z,N STORMEN
DAAR VOEL IK MIJ HET MEEST BIJ GEBORGEN
DE TELEFOON RINKELT WEER
WANNEER STOPT DIE TOCH EEN KEER
IK WIL MET NIEMAND PRATEN
IK GA DE MENSEN BIJNA HATEN
IK WIL GRAAG ANDERS,MAAR WEET NIET HOE
IK VOEL MIJ LUSTELOOS EN MOE
IS ER NIEMAND DIE DIT BEGRIJPT ?
WANT IK WIL DIT GEVOEL ZO GRAAG KWIJT
Reacties op dit gedicht
| stairway 2 heaven: | Woensdag, augustus 18, 2004 13:43 |
| tuurlijk valt het te begrijpen...ik hoop gewoon dat je er wel doorkomt want zo kan je gewoon niet blijven doorgaan...er is wel een andere weg voor jou ben ik zeker van! xxx |
|
| sunset: | Woensdag, augustus 18, 2004 09:05 |
| Begin eens met je 'gordijnen van je hart' te openen, dat is de eerste stap. Hunkerend mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
| Raira: | Woensdag, augustus 18, 2004 09:01 |
| Ik begrijp het wel, en toch hoop ik dat je het straaltje licht door de kieren van het gordijn vastpakt, en probeert die te gebruiken om voorzichtig weer een pad te leggen om door te gaan sterkte liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: devrie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||