Een kind van zes, op een blauwe step
een tasje aan haar stuur
met daarin haar enig bezit
reed de straat uit
en trots nog op die step
jouw laatste verjaardagsgeschenk.
Er werd gezegd 'jij kwam terug'
maar die blik in jou ogen,
droevig vol pijn
was een afscheid, wat we toen al wisten
Jouw ziek zijn, en ik aan je zij
je verzorgde, zo klein als ik was
heb ik lang nog gekoesterd
als herinnering mee gedragen
afgesloten de pijn van ons afscheid
wat het zwaarste voor jou moest zijn
En jaren later, toen jij je liet zien
besefte ik pas dat jij nooit weg was
Me beschermde in moeilijke strijd
die vaak oneerlijk was
Misbruik, ondervoeding tot hoon
weerloos
'k hoef niets te zeggen
maar had nooit kunnen komen
waar ik nu ben, zonder jou mama
En als kind van God
met dit leven als lot,
waar liefde zo vaak werd gemist
ben ik trots op mezelf
dat ik kan geven
wat jij me mee gaf
Voor de rest van mijn leven.