Huilend sta ik daar
Met een mes in mijn handen
Tranen blijven vloeien
En haat lijkt in mij te branden
Haat voor mijzelf
Omdat ik dit persoon ben
Haat en afschuw
Omdat ik mijzelf ken
Het mes wat door mijn vel glijd
Een bloedende snee blijft achter
Het mes, mijn beschermer
Het mes, mijn enige wachter
Uit het niets kom jij
En komt naar mij toe
Het bebloede mes haal je weg
En vraagt me waarom ik dit doe
Pijn en haat
Zeg ik dan heel zacht
Je pakt me voorzichtig vast
En dan krijg ik weer kracht
Een glimlach verschijnt
Jij blijft bij me en spreek me moed in
Zodat het mes verdwijnt
En ik denk, het leven heeft weer zin