Gevoelens zijn moeilijk, als je altijd gezwegen hebt.
Ook al is het dat het argewaan, bij de andere schept.
Als je jaren niet hebt mogen zeggen wat je mocht.
En steeds weer innerlijk in eeuwigheid vocht.
Nu leert elke dag open te zijn.
Ook al voel ik mij daarbij soms heel klein.
Het gaat nooit zoals je wil.
Ook in het proces van leren, ben je vaak stil.
Maar heb me daartoe nu mezelf verplicht.
Al is het alleen een zwaar gewicht.
Maakt het vechten dubbel waard.
Want stilletjes verdwijnt het harte zwaard.
En vind je in jezelf rust.
Alsof de wereld je dan omarmt en kust.
Weer andere meer en meer toelaat.
Inplaats van zwijgen, nu praten gaat.
Diane