Ik vraag me vaag af waarom ik leef.
Ik heb het idee dat er niemand om me geeft.
Vele mensen die mij haten!
Ik heb ze wel in de gaten.
Soms kan ik me er heel boos om maken.
Omdat ze me telkens weer weten te raken.
Soms trek ik me er niks van aan.
Maar ik zie die verwaande blikken al weer gaan.
Hoe dan ook het is gewoon nooit goed!
Hoe ik me gedraag of tegenover hun doe(t)!
Ik heb me vaak zitten bedenken.
Wat dit leven mij nog kon schenken.
M'n lichaam zei stop ik kan het niet meer,
ik heb zo'n pijn het doet zo'n zeer!
Ik ben zo moe ik ben versleten!
Het liefst zou ik alles willen vergeten,
en keihard willen schreeuwen STOP!!!
maar lost dat dan wel wat op?
Het liefst zou ik hier voor altijd weg willen.
Heel makkelijk gewoon een overdosis pillen.
En weer heb ik zitten bedenken,
Wat dit lven me nog heeft te schenken.
en nu ben ik ergens achter gekomen.
en heb daarna mijn beslissing genomen.
Ik ga verder met mijn leven!
omdat ik nog zoveel heb te delen en te geven!
Deze wereld en dit leven,
is véél te mooi om op te geven.
Jammer voor die mensen die me liever zien gaan.
want ik zal nog wel wat jaartjes bestaan!!
Ik heb mezelf weer kunnen vertrouwen,
en ben daardoor weer van mezelf en van dit leven gaan houden!!!
BEDANKT IEDEREEN! ;)