Waarom heb je mij verlaten,
Waarom zie je niet dat ik om je geef.
Mijn hart is gevuld met duisternis,
Jij bent het licht in mijn donker hart.
Elke avond huil ik mijn hart in slaap.
Mijn leven is in tweeën gebroken
Mijn hart in stukken gesneden met een bot en kil mes.
Deze stukken worden gevoerd aan de honden van de hel.
Als een dode man loop ik langs de poorten des levens.
Het is jammer, niemand die mij binnen laat.
De honden kijken op mij neer vanuit een misselijk makende hemel.
Ik durf niet omhoog te kijken, bang voor hun dodende blikken.
Ik loop vlug door alsof ik achterna word gezeten door iets wat ik niet kan beschrijven.
Ik kan het niet zien, ik ruik alleen zijn zure geur.
Of is het mijn eigen angst die ik ruik?
Wellicht wel.
Lange dagen en nachten gaan langzaam voorbij.
Slapen kan ik niet, nooit meer wakker worden is mijn grootste angst.
Ik ben uit mijn tijd geboren.
Ik zie mijn verleden en ik moet het laten gaan.
Alleen met jou heb ik geen spijt.
Ik had een wijzer man moeten zijn…