Het gaat niet meer, al zie jij dat niet in
we leven niet met elkaar
maar langs elkaar
Je gezicht spreekt boekdelen
als ik je vertel
dat ik mezelf niet meer
met je kan delen
Je verwijt me zoveel dingen
de meeste onterecht
ik wil weer kunnen zingen
niet langer dit gevecht
We moeten ieder onze eigen weg
jij moet eerst jezelf ontdekken
en misschien, heel misschien
bewandelen we ooit nog samen een weg
Ik ben zoals ik ben
als je me niet kunt accepteren
of ook maar iets weet te waarderen
is dit het einde.........
Dank je voor de mooie momenten
voor alles wat je me gaf
waarom heb ik dan toch het gevoel
dat ik weer terug ben bij af?
Twee mensen, twee culturen
elk met hun eigen gevoel
kan iemand mij vertellen
wat ik hiermee bedoel?
GOODBYE