WOEDE . . . . .
mijn vadertje, jij was geen rechtvaardigheid,
broer schold je alle schulden kwijt
maar ik kon op mijn kin blijven kloppen
je was hard en ik kon je niet stoppen
je gaf alles weg aan je zoon en zijn gezin
voor jou waren wij altijd veel te min
jij had het in je hoofd gehaald
dat ik in mijn huwelijk had gefaald
was omdat ik toch trouwde met die man
‘k houd nog steeds van hem, zie je dat dan
ik kan het je niet vergeven omdat ik weet
dat het weggeven van mijn eigendom je niks scheelt
ik werd steeds van alle kanten maar bedrogen
tot op het bot werd ik door jou uitgezogen
nooit zal ik het kunnen vergeten
hoe jij aan mijn erfdeel hebt gezeten
mijn moeder gunde je helemaal niets
zij zorgde steeds voor mij, zo had ik toch iets
je verkoos je zoon altijd maar boven mij
met je praten lukte ons niet, ook niet aan mij,
ééns zei jij tegen mij : zolang ik leef
zal ik doen met mijn geld wat ik wil !
maar nu staat het leven voor je stil
en wie kan er altijd voor je zorgen
ikke en mijn man, ook de dag van morgen
ben je nu tevreden, nu dat je daar zit
in je zetel, met al je geld, je bezit
broer en ik hebben het eerlijk verdeeld
maar waarom heb je mij dit aangedaan
is mijn man dan altijd tussen ons blijven staan ?
Green eyes: | Donderdag, juli 22, 2004 20:07 |
zo dat is eruit. mooi verwoord liefs Marina |
|
Hermans Dirk: | Donderdag, juli 22, 2004 19:21 |
mooi | |