ik heb van je gehouden,
dat heb ik je ook gezegd,
maar ik ben bang dat het weer opnieuw begint.
ik denk dat ik nooit echt over je heen was,
dat doe jij me keer op keer beseffen,
jou altijd zo vriendelijke stem,
jou lach,
jou gezicht.
ik krijg je maar niet uit mijn hoofd,
uit mijn gedachten.
het is zoals je zei,
we lijken als twee druppels water op elkaar,
maar heeft dat dan geen betekenis voor jou?
ik geloofde tot voorkort niet in het lot,
maar het is dat wat ons samen heeft gebracht.
maar waarom in zulke rare omstandigheden?
ik hou echt van je dat besef ik nu,
waarom wou ik het eerst niet onder ogen wou zien?
waarom heb ik mezelf belogen?
jij bent de geen die deze vragen kan beantwoorden.
jij bent de geen waar ik al zolang op wachten.