tranen over mijn wangen
en jij die ze niet wilt opvangen
je kijkt naar mij alsof ik een vreemde voor je ben.
ben jij degene die ik al die tijd ken?
er is een afstand gekomen tussen ons beiden
en dan komt verdriet zo je lichaam binnen glijden.
ik voel de kilte en angst om jou te verliezen,
omdat ik niet kan kiezen...
nu het verdriet van de woorden die je zij
recht in me ogen toen je keek naar mij
ja sprak nooit over verlaten en nu heb ik het gevoel dat het beter is elkaar te laten...