Er is in dit stille vacuüm een schijn
die als natte ogen glanst
en smaak op tongen druppelt
Er is een glimlachende beweging,
een choreografie die duwt en glijdt zodat alles klopt
Duizend en vele schoenen volgen elkaar in het tikken van de regels
Uren hebben ze geprobeerd het verklaarbare te mystificeren
Het occulte te creëren ondanks alle witte wolkjes
Steeds rinkelt toch uiteindelijk de sleutel in de regenjas
Er is getrapt gebruld maar nu
leunen de kritischen met een zucht naar de zon
En nippen van het glas waar ooit hun storm in woedde.