Ongeloof,
Je keek echt uit, naar je pensioen.
En aan de dingen, die je dan zou doen.
Niet meer werken en genieten van elke dag.
En dan dat telefoontje, een mokerslag.
De dood, zo intens gemeen en hard.
Sloeg onverwachts een scheut van pijn, door mijn hart.
Niks pensioen, niks genieten en pas 60 jaar.
Het leven zit verdomd vreemd in elkaar.
Ik denk terug aan een leuke tijd, ik ken je immers al zo lang.
Mijn stil verdriet brengt een traan op mijn wang.
Ooit zie ik je terug, dag lieve collega, dag lieve Willem.
Auteur: Glyvon | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 06 juli 2004 | ||
Thema's: |