Ik zat weer eens in een hoekje van me kamer.
Me af te vragen wat het nut van dit leven mocht zijn.
Me af te vragen waarom ik hier was.
Wat me doel hier zou zijn.
Elke dag weer die zelfde vragen,
elke dag weer dat akelige gevoel.
Het gevoel van '' alleen op de wereld zijn''
met die grote muur om je heen.
Je weet wel de dikte met al dat steen.
Geen mens die daar door heen kan.
Aan de buiten wereld laat je zien dat je ''groot'' bent.
maar van binnen vreet het je op.
Je gaat er totaal helemaal aan kapot!
****perdita**** (lieke)