Te laat om terug te keren
de eindslag is nabij
gevangen in de woorden
gevangen diep in mij
kinderogen sterven
dromen slaan in twee
op rotsen van tranen
loopt bloed naar bene
geen besef van daden
zeeën van verdriet
tot het gevoel van onmacht
je langzaam weer te binnen schiet...
HOihOi..
kvind het een mooi gedicht.. al had van mij het woordtje langzaam weggemogen in d elaatste regel, maargoed, evengoed is het een prachtig gedicht, ga zo verder!
Kus Ilona