Ik doe mn best om niets te laten merken
om mijn diepste gevoelens in te perken
de serieuze gedachten sluit ik me voor af
ook al is dat dom, ook al is dat laf
de angst om iemand te verliezen
maakt het moeilijk echt te kiezen
voor het blootleggen van mijn ziel
want geslotenheid was hetgeen me beviel
maar nu is dan toch de tijd gekomen
dat ik mn hart niet meer in kan tomen
dat ik mijn ziel aan je kan blootleggen
zonder feitelijke woorden te zeggen
het moment van openheid is daar
nu besef ik wat ik werkelijk voel maar
het uitleggen aan je naasten
is niet goed om te overhaasten
langzaam ontdoe ik me van mn schil
een ontdekking van een geheel eigen wil
niet langer jezelf in de schaduw zetten
nooit meer de werkelijkheid beletten
vertellen wat er in je omgaat
en dan zeggen waar het opstaat
maar ik vertel niet alles in één keer
want daarvoor doet het nu nog teveel zeer
(CJ 15-05-2001)