Geen gesproken woorden
Overzien wat speelt in mij
Slechts zilte tranen
Maken mijn dagen vol en leeg
Ontdaan tracht ik te spreken
Maar de stilte overheerst
In de geluiden van de dag
Die mij niet langer bekoren
Overrompeld door de tranen
Mij geschonken door de angst
Onafwendbaar is de strijd
Die ik liever niet meer vecht
Nu moe gestreden door wat was
Niet wetend wat nog komen gaat
Overdenk nu slechts de waarde
Die mijn dagen nu nog hebben
Wetend dat ik verder kan
Dat ik moet vechten voor wat is
Want het verleden moet verdwijnen
Om de toekomst te aanvaarden
Laat mij nu toch even rusten
Ik kan niet strijden voor mijzelf
Als ik de dagen niet kan trekken
Zonder te grijpen naar wat schaad
28-06-04
Caroline Maas: | Dinsdag, juni 29, 2004 12:32 |
Aangrijpend mooi verwoord... Maar het verleden zal nooit verdwijnen, Hoop dat je er mee kan leren leven... Liefs, Caroline |
|
Es: | Dinsdag, juni 29, 2004 08:39 |
Dit is verstikkend, enorm aangrijpend....De liefdevolle woorden hieronder zullen je zeker helpen, dat kan niet anders!! XXX Es |
|
sick suicide: | Maandag, juni 28, 2004 19:15 |
weetje hoe mooi dikke knuffel | |
~Marina~: | Maandag, juni 28, 2004 18:50 |
je weet wat ik wil zeggen, maar wat ik niet uitspreek, en kan je je de woorden niet herinneren dan moet je verder terug denken :-)) knuff |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 28 juni 2004 | ||
Thema's: |