Als ik zo naar buiten staar..
Lijken de bomen te dansen..
Op de ritme van de storm..
Ze lijken te dansen,
Als een verliefd paar.
Ik wil naar buiten
Wil weg..
Mag alleen niet..
Te gevaarlijk..
Dus bekijk ik de storm vanuit een raam..
Het liefst zou ik er tussen staan..
Uitwaaien, even verstand op 0..
Zo zit ik nu denkend..
En starend naar de storm..
Tranen stromen over mijn wangen
Ben weer alleen thuis..
k wou dat er iemand voor me was..
die me vast kan houden,
die kan zeggen dat alles goed komt..
want zonder zo iemand,
heb ik hier niets te zoeken..
ik ga naar buiten..
de storm in..
ook al mocht dat niet..
ik doe het toch..
met tranen in mijn 0gen kijk ik naar het water..
terwijl ik zachtjes fluister ‘ik kan niet meer..’