Elke dag sta ik met je op,
Elke dag ga ik met je naar bed,
De herinneringen aan die mooie vervlogen tijd,
Die ik koester in mijn hart voor altijd.
Elke dag leef ik er weer voor,
Het gaat al tijden dag na dag,
Herinnering bij mij diep van binnen,
Ga zitten om te bezinnen.
Elke dag sta ik weer op,
Dan denk ik er weer aan,
Zetten de herinneringen mijn leven,
Steeds weer een beetje op de kop.
Elke dag sta ik met je op,
Elke dag ga ik met je naar bed,
Als ik denk aan die herinneringen,
Stralen m`n ogen van de pret.
Elke dag laat ik weer,
Diep van binnen de tranen gaan,
Want eigenlijk wil ik er niet aan denken,
Maar het is ook te mooi,
Om ondanks de pijn,
Toch te laten gaan…
Luijkx: | Donderdag, juni 24, 2004 17:29 |
Je hoeft het ook allemaal niet te vergeten, gewoon proberen een plekje te geven en de mooie herinneringen te onthouden! Liefs, Laura |
|
lente: | Dinsdag, juni 22, 2004 14:03 |
eeey het is moeilijk om iemand of iets los te laten maar de herinneringen kan je vasthouden en meestal zijn die nog mooier... mooi gedicht! veel liefs |
|
cindyketjeuh: | Maandag, juni 21, 2004 19:13 |
een prachtig dichtie. ja het kan erg moelijk zijn om iets los te laten vanbinnen. Maar misschien moet je de tranen eens over je wangen laten stromen en dan zal de pijn vanbinnen misschien over zijn. je kan me altijd mailen als je wilt. dan zal ik luisteren naar je verhaal. kusjes cindyketjeuh -xxx- |
|
Auteur: DionW | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 juni 2004 | ||
Thema's: |