Ik stond laatst voor een groot probleem.
Maar kon het je niet vertellen,
ik wilde je een brief schrijven,
maar kon nog geen woorden meer spellen.
Ik rende weg, weg naar de grote bergen,
en klom tot ik niet meer verder kon,
meer energie kon ik van mijn lichaam niet meer vergen,
en dacht dat mijn vermoeidheid van mijn wilskracht won.
Maar toen zeg ik een man, hij leek heel oud,
hij kwam op me afgelopen,en keek me aan, geheel vertrouwd.
Ik moest met hem meelopen, en we eindigden in een gammele hut.
Ik kreeg te eten en te drinken, en bracht de nacht door, want om verder te gaan had ik geen fut.
Hij zij tegen mij, je kunt alles vragen wat je wilt meid,
daar kun je op vertrouwen,
maar op de mening van een ander, kun je niet jouw oplossing bouwen.
Ik begont te huilen, en vroeg waarom hij dit zei.
Hij liet me in zijn amen schuilen, en maakte mijn gedachten vrij.
Ik weet waarom je hier bent kind, alsjeblieft, laat mij jou vraag weten,
dan kun je misschien met mijn kennis en jou gedachten de oplossing aanmeten.
Ik vroeg:"goede man, weet u misschien wat liefde is",
en hij zei: liefde is een grote knap ellende, maar als je het niet ervaren kan, is het een groot gemis.
Je kunt het aan alle mensen vragen, en ieder zal het zijne zeggen,
maar dan weet je alleen de ervaring van een ander,wat het voor jou betekend weet niemand uit te leggen.
Ik kwam terug en zag je zitten op een steen,
ik kuste je op je wangen, en gaf je mijn gevoelens te leen.
Je begon te huilen en te lachen tegelijk,
en gaf me van jouw liefde een blijk.
Ik kon het eindelijk herkennen, en gaf van blijdschap een kreet,
want nu wist ik wat liefde voor mijn was,
en kan nu met je doorgaan zonder innerlijke liefdesleed.
Smascha