Een vriendschap zo mooi,zo oneindig en zo close,
Lijkt nu ineens waardeloos.
Waarneer ik bij je ben is het net of ik wat mis,
Meligheid en lol vervangen door grote ergernis.

Wat is er gebeurd,waarom is het zo gegaan,
Waarom lijkt het net of er een muur tussen ons in is komen te staan.
Ik wil je niet kwijt,maar zo kan het ook niet langer,
En als ik daar al over nadenkt maakt dat me alleen maar banger.

Ik haat mezelf dat ik dit nu zo voel,
Het liefst vergeet ik de hele boel.
Ik heb zo mijn best gedaan om me er tegen te verzetten, want ik wou het gewoon niet zien,
Ik hoopte dat het wel weer over zou gaan, over een tijdje misschien.

Ik heb nog geeneens het lef gehad om het je allemaal te zeggen,
Ik zou ook niet weten waar ik moet beginnen en hoe ik het uit moet leggen.
Waarom laat ik dit nou gewoon allemaal gaan,
Een vriendschap waarvoor ik vroeger een moord zou hebben gedaan.

Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd,
Je hebt me super veel dingen in het leven geleerd.
Hoe je soms eens ff lekker kon genieten,
Ff voor even je gedachten en je zorgen kon laten schieten.

Ik laat je ook echt niet in de steek,
Voor het geval dat zo leek.
Ik wil ervoor vechten totdat ik er dood bij neer val,
Ik wil weten wie of wat mijn gevoel in deze vriendschap stal.

Ik zal er altijd voor je zijn,
Je kan nog steeds altijd bij me terecht met je zorgen en je pijn.
Ik ga nu een tijdje bij je vandaan,
Zodat we misschien weer ooit als vanouds weer verder kunnen gaan!!!

I’m sorry!! I’m so sorry

*30-05-04*