De realiteit
In het donker wacht ik op de dood,
op onzichtbare wonden die vergiftigd zijn.
In het geheim huil ik s'avonds laat,
met tranen van hoop en pijn vervuld.
In de stilte schreeuw ik het luidst,
maar niemand die het horen wilt.
In het licht is iedereen blind,
niemand die mijn verdriet kan zien.
In mijn kamer ben ik gevangen,
voor al mijn angsten die ik heb.
In mijn eigen wereld ben ik vrij,
maar de realiteit kan ik niet beleven.