Verlangend in stiltestekende pijn
Jouw verhevigende levensrealiteit
overweldigende uniciteit verwelkomend,
hopend op ons ieder ontmoetingsfeit,
blijf ik over, constant stil dromend.
Losgescheurd, in verwarrende stilte,
Voel ik je wereldse karma langzaam vervagen,
en was ik mij voortdurend in koude kilte,
als rijgen de losse uren zich tot opvolgende dagen
Door lange afstand in vlakke tijd,
Zonder genietende blik en intens contact,
waardoor ons gevoel langzaam afglijdt,
tot gegeseld hout onder invloeden, ongelakt.
Verlangend in stilstekende pijn
Wil ik je ervaren en vasthouwen
En naast je gaan in je mooie zijn
Tot het zich allemaal in rust zal ontvouwen
Sterkte op je reis…
Ik zal je intens missen.