mijn Huis
Je rijdt met je electriche rolstoel
het word plotseling donker en voelt
mijn triest
De winterse koude, `t is net of
je beviest
Een snerpende regen komt naar
omlaag
Je rilt als een bever en kruipt
in je kraag
Maar dan kom je binnen,maakt
overal licht
Je voelt nog de kilte op je
gezicht
Je sluit de gordijnen, kijk rond
in je huis
Wat heerlijk te weten...
Je bent weer thuis.
Auteur: Hermanna | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 23 mei 2004 | ||
Thema's: |