De verbeelding,
is groter dan het woord.
De ervaring,
beter dan van gehoord.
De emotie,
pijn verklaart de angst.
De isolatie,
doelloos rond dwalen op een zee van tranen.
De liefde, soms zo bitter, soms zo zoet
de afstand word gelegd,
daar de eenzaamheid zich voed.
Nu dan daar de bassis wordt gelegd.
Weer een individu die niet meer vecht.
Eenzaam maar ten onder gaan,
Dat is volgens hen, hun bestaan.
(Deze tekst geschreven toen ik naar onze wereld keek. Weer een jong mens die het gelukkig zijn naast hem/haar neer legt. Het gebeurd te veel. Het is de stilte van het leven, de stilte die verbroken moet worden!)