ik hou van je bleek verslavend
nu lig je onder de brug
het bloed onder je nagels vandaan te likken
een nacht en onzichtbare mensen streken neer,
verdubbelde stenen beelden op de rand van de fontein,
en keken met hun glanzende tanden hoe wij opstegen.
de witte damp tot je knieƫn
leek een barricade maar bleek zacht
de opgeloste gedaante van een mooiere vrouw
het gestamp van de aarde waar ik boven zweefde