Hoopvol kijk ik naar de sterren
Moment in mijn leven zonder pijn
Vreugdevolle liefde stroomt weer
Alleen maar door mezelf te zijn
Maar dode dromen overstemmen
Brengen leugens (of waarheid?!) weer dichtbij
Toen ik stil huilde naar het maanlicht
Sneed ik mezelf vrij
Zoveel zinloze gesprekken
Maakten me volkomen leeg
Toen niemand zag wat ik probeerde
Wanneer ik schreeuwend zweeg
Wilde de waarheid wel vertellen
Maar durfde niet te laten gaan
Was te bang om de zwakkere te zijn
Niet alleen te kunnen staan
Ik weigerde om nog te denken
Verschool me achter mijn verdriet
Maar van binnen krijsend om het helpen
Waarom zagen jullie dat niet..?!
Ik wil doorgaan, wil het echt
Maar kan het zo niet meer..
Snij de wonden van binnen open
Terwijl ik pijnlijk langzaam het leven verleer
Verslagen kijk ik naar de sterren
Versteend door de kille pijn
Niet van het bloed dat zachtjes wegrolt
Maar door alleen mezelf te zijn..
*Prinses*: | Woensdag, december 08, 2004 12:08 |
Damn, that's beautiful!! :Mouth is slowly opening and eyes get bigger and bigger: while reading... *Prinses* |
|
Darkdevils-night: | Vrijdag, mei 07, 2004 20:38 |
**ogen rollen 3x rond...adem blijft in mijn keel hangen.. traantjes rollen langzaam weg** Jemig meis wat een prachtig gedicht.., nee geen prachtig gedicht een subliem uitmuntend niet voor woorden te vatten wat een gedicht.. En beetje angstig herkenbaar... een gevoel in jou woorden vertaald, die ik ook in mijn hart heb gehaald.. super ik kan echt niet anders kwijt, heel erg ontroerd door je woordne hierboven geschreven Liefs en knuffel Cora |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 07 mei 2004 | ||
Thema's: |