waarom loop je hier rond in mijn gedachten
waarom laat je me niet met rust?
waarom kan niks die pijn binnenin verzachten
waarom proef ik nog steeds hoe je kust?
ik kan je maar niet uit m'n hoofd verdwijnen
hoe graag ik dat ook zou doen!
ik voel telkens opnieuw die vreselijke pijnen
en poef keer op keer die eerste zoen!
kan je het dan niet schelen hoeveel pijn je me deed
en dat ik om jou woorden niet meer wil leven?
houd jij je bek weer dicht, doe je alsof je neus bloed
door jou zie ik de toekomst tegemoet met trillen en beven
ik dacht dat mijn geheimen veilig bij jouw zouden zijn
en dat je echt om me gaf, voor altijd!
maar door alles verder te vertellen, deed je me zo'n pijn
en juist dat is de harde werkelijkheid!
ik kan je onmogelijk vergeten, maar vergeven net zomin
je dwaalt gewoon constant in mijn gedachten
toen ik in die put zat, gaf jij mijn leven weer zin
en alleen die mooie herinneringen kunne die pijn verzachten
het is alleen jammer dat die er zo weinig zijn..!!!